De eerste week stage

De eerste week stage.

Na 5 werkdagen te moeten wachten op de MRSA - resultaten, die gelukkig negatief waren, mochten we dinsdag beginnen met onze eerste stagedag. We waren beiden heel zenuwachtig maar ook heel enthousiast. Eindelijk mochten we doen voor wat we kwamen.


Onze eerste dag begon zeer druk en chaotisch. Het was namelijk zeer druk op de afdeling waardoor de vroedvrouwen op de dienst geen tijd hadden om ons rond te leiden en informatie te geven. Gelukkig was er een verpleegkundige die ons wat rondgeleid heeft. Op de afdeling verloskwartier werken een heleboel verschillende mensen, namelijk vroedvrouwen ( en vroedman), verpleegkundigen die materiaal rondbrengen, vpl die op de babykamer staan. Je hebt dan ook nog verpleegkundigen die continue CTG's aanleggen bij vrouwen, je hebt secretaressen en artsen enzo. En uiteindelijk heb je dan ook nog studenten. Er zijn, met ons erbij, 4 Belgische studenten verloskunde en 4 lokale studenten verpleegkunde. Dus we staan met veel mensen op de dienst. Door de drukte werden we de eerste dag wat aan onze lot overgelaten. Gelukkig hielpen de studenten ons met de gewoonten, de taken, wat we moesten doen en soms als tolk. Door de drukte hebben we wel geluk gehad dat we bevallingen konden meemaken. Ondanks het feit dat men hier niet zoveel materiaal heeft als bij ons, doen ze wel alles om het zo hygiënisch mogelijk te maken. We waren beiden blij als we de eerste dag thuis waren om over alles eens te kunnen reflecteren.

De tweede dag had ik (Stephanie) geluk. Ik mocht mijn eerste zelfstandige bevalling doen. Hier is het zo dat de vroedvrouw bijna alles doet, een gynaecoloog komt zelden aan te pas.1 minuut persen en het kindje was geboren. Ik had zelfs amper de tijd om mijn handschoenen aan te trekken. Gelukkig had ik een goede vroedvrouw die mij begeleidde en stap voor stap zij wat ik moest doen. Want niet alles is hetzelfde als bij ons. Zo waren wij beide geschrokken dat je de moeder niet mag feliciteren als de baby geboren is. Pas als de placenta geboren was, dan mag er gefeliciteerd worden. Ook mag je niet een moeder feliciteren voordat de vroedvrouw die de bevalling heeft uitgevoerd haar heeft gefeliciteerd. Een epidurale word hier zelden gebruikt terwijl een oxypomp hier wel zeer frequent wordt gebruikt. Een oxypomp is een infuus waarin synthocinon zit, en dit zorgt ervoor dat de weeën opgewerkt of versterkt word. De combinatie infuus en geen epidurale wordt zelden gezien in België terwijl het hier bijna standaard is. Ook is er hier een heleboel papierwerk. En we spreken niet over 2 of 3 bladeren maar echt over een heleboel. Hier moet je bijna alles driedubbel schrijven en herschrijven.

De derde dag was het rustiger. Ja ook Suriname kent rustigere dagen. Deze rustigere dagen worden dan ingevuld door heel veel CTG's. Maar door deze rustigere dag hebben we wel meer tijd gekregen om te bepaalde zaken te leren zoals een opname, papierwerk, ... .

De vrijdag en de ook de laatste dag van de week was het een rustige maar ook een pittige dag . Of toch voor mij. Ik heb voor de eerste keer een opname moeten doen bij een vrouw met gebroken vliezen. Hier als student krijg je heel veel verantwoordelijkheid en moet je zeer zelfstandig werken. Wat wel moeilijk is aangezien je in België bij bijna alles begeleiding krijgt. Door zo zelfstandig te werken leer ook meer nadenken over je werk en waarom je het doet. Maar het is toch wel griezelig om zoveel verantwoordelijkheid te hebben. Voorbeelden van zelfstandigheid zijn;  wanneer verhoog ik de oxypomp, zijn de foetale harttonen en is het ctg goed. Krijgt de vrouw niet teveel contracties. Wanneer moet ik eens inwendig gaan onderzoeken om te kijken hoeveel ontsluiting enzo de vrouw heeft. Dit zijn ook zaken dat je alleen moet doen. Dus je moet zeker zijn dat het correct is. Pas nadat je het uitgevoerd hebt, mag je het gaan melden aan de vroedvrouw. Ik vond het moeilijk om  een inwendig onderzoek te doen. Omdat ik zo gewoon was om maar een inwendig onderzoek te doen als de vrouw een epidurale heeft maar hier heeft niemand een epidurale dus moet je het wel doen. En je bent alleen, wat het extra moeilijk maakt. Gelukkig verliep de arbeid vlot en mocht ik de bevalling alleen doen. De vroedvrouw heeft enkel geholpen met de schoudertjes omdat ik nog niet hard genoeg durf te trekken, maar de rest heb ik alleen gedaan, zelfs de placenta. Het is zo'n kick en rush. Nu weet ik dat ik ben geboren om vroedvrouw te zijn. Hetgene waar ik ook heel verbaasd over ben, is dat er zelden een 'knipje' wordt toegepast. Dus dames in België, het kan zeker bevallen zonder knip! Na de bevalling kreeg ik te horen van de vrouw, dat ze zeer blij was mij. En dat ik haar goed begeleid had. Wanneer ik dit hoorde, kreeg ik kippenvel en voelde ik mij dolgelukkig. Op zo momenten weet je dat je belangrijk werk doet!

Ik kan niet spreken in Emma's naam over hoe ze deze week beleefd heeft. Want op het moment dat ik dit aan het typen ben is Emma nog altijd aan het werk. Ze werkt veel overuren omdat ze haar parturiënte niet alleen wilt laten. Maar ze zal het allemaal wel vertellen in haar eigen blog berichtje.

Vele groetjes uit Paramaribo
Stephanie