Als afscheidscadeau kregen we de laatste twee weken
vroegdiensten, wat toch pijnlijk was na 3 weken te kunnen uitslapen dankzij
nacht- en laatdiensten. Maar we moesten nog bevallingen halen, dus gingen we de
drukke ochtendshiften met enthousiasme tegemoet. De eerste week was zeer
vruchtbaar voor Stephanie, maar voor mij waren het vooral opnames en CTG’s
geblazen. Niet dat ik het leuk vond, het was zelfs zeer leerrijk, maar na een
week begin je toch te verlangen naar een bevalling. Die heb ik dan ook gekregen,
de vrijdag avond net na mijn dienst. Geduld is een mooie zaak! Deze week heb ik
ook kennis mogen maken met de prenatale poli en ik had het geluk om dit met de
stagementor te doen. Zij liet mij na één gesprek alles zelf doen! Natuurlijk
met hulp waar nodig. Het was zij die me in het begin van de week geleerd had om
een stuitligging te voelen en tijdens onze tijd op de poli zei ik 3 keer tegen
haar dat ik een stuitligging voelde. De eerste keer was het niet waar en ze
vond het grappig dat ik per se een stuitligging wou vinden. Maar toen ze de
volgende 2 keer navoelde en het effectief een stuitligging was, zei ze als grap
dat het mijn schuld was dat alle baby’s zich draaiden J.
In het weekend hebben Stephanie en ik Fort Zeelandia
bezocht. Rondleidingen in Suriname zijn meestal niet zo uitgebreid (naar onze
ervaring), maar deze was echt heel goed en duurde nog lang ook. Het was zeer
interessant en zeker een aanrader.
In onze allerlaatste week haalde Stephanie haar 30e
bevalling! Nu zitten we beiden over de 30 bevallingen, dus kunnen we
afstuderen. Ik probeerde nog om aan de 40 te raken, maar tevergeefs. 37 is ook
een mooi getal. Ik heb de stage mogen afsluiten met 2 speciale casussen. De
voorlaatste dag kreeg ik een stortbevalling met een fluxus van 2600cc bloedverlies.
Veel uit geleerd, maar ook veel gevloekt om de bloeding te doen stoppen. En op
de laatste dag heb ik in het laatste halfuur van mijn shift nog een
stortbevalling gekregen, maar ditmaal van een stuit. Het was vooral hallucinant
dat iedereen van zowel de ochtend als de avond dienst kwam kijken om de
bevalling te zien. Op die mooie noot hebben Stephanie en ik onze allerlaatste
stage afgesloten.
In Stephanie's laatste weekend in Suriname zijn we met een hele groep coassistenten op stap gegaan. We zagen het geliefde white beach terug en daarna zijn we naar het guesthouse little Paradise geweest, waar we de eerste gasten waren in de nieuwe kamers! Het was er heel gezellig en relaxed. Stephanie heeft toen in een hangmat geslapen en dat bleek behoorlijk comfortabel. Na een uitgebreid ontbijt zijn we dan gaan ziplinen. De eerste groep deed dit in de regen en was zeiknat. Stephanie en ik zaten in de tweede groep en zijn het grootste deel droog gebleven. Het was een zeer mooi parcour, zeker over het water. Daarna brachten we nog een bezoekje aan Domberg om vervolgens terug naar huis te keren.
Maandag brachten we nog een afscheidsbezoek aan het Diakonessenhuis, want Stephanie vertrok naar huis en ik verhuisde naar het centrum.
Vele groetjes,
Emma en Stephanie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten