Momenteel hebben we onze eerste week achter de rug. Het was al een hele ervaring met nieuwe smaken, geuren, geluiden,dieren, mensen en muggenbeten... .
We hebben ondertussen al een heleboel kilometers afgewandeld om overal te raken. Want ons appartementje staat buiten het centrum van paramaribo. En we zijn van mening dat zolang het mooi weer is, niet te warm en het niet na 19u is, dan kunnen we gerust wandelen in plaats van een taxi te nemen.
We hebben besloten om het onze eerste week wat rustiger aan te doen, want het is echt wennen aan het warm, tropisch weer hier. Je kan weer hier vergelijken met een hittegolf in België, warm, kalm, vochtig en heel lastig om zeer actief bezig te zijn.
Woensdag 17/02/2016
De eerste dag waren we beide vroeg op, namelijk om 5 uur wat betekend dat het 9 uur is in België. We zaten namelijk nog in ons Belgisch bioritme en dat voelde je wel goed. Maar het ochtendbeeld van Paramaribo en de geuren, kleuren in de ochtend maken dit allemaal weer goed. We hebben vooral bedacht wat we best als eerst konden doen, om zo praktisch mogelijk te zijn. We moesten namelijk om eten, ons geld inwisselen voor Surinaamse Dollers of SRD en achter een SIM kaart gaan. We dachten dat deze klus zou geklaard zijn in een voormiddag. Wij kunnen jullie beloven dat dit niet lukt in een paar uur de tijd, vooral niet als je te voet bent en als je naar ketens gaat. Het werktempo bij sommigen hier is een stuk trager dan in België. Want bij ons is het werken, werken, werken en hier is het meer van we komen er wel, chill. Voor we vertrokken hebben we de route opgezocht op google maps. Sinds we hier zijn is dat één van onze beste vrienden. Gelukkig zijn de mensen hier vriendelijk en behulpzaam dus je kan hen altijd om hulp vragen. Op het einde van de dag na 10 km wandelen en een aantal keer verkeerd te lopen zijn we dan toch heelhuids terug op ons appartement gekomen om uit te blazen en te skypen.
Het gene waar we ook aan moesten wennen, is onze vele huisdieren. De grote mieren en muggen zijn we gewoon maar we hadden dit keer een extra vriendje namelijk een salamander (of het zag er toch uit als een salamander). We hebben het arme diertje gevangen en buiten vrijgelaten, wel met behulp van een jongeman want zo'n grote helden waren we niet.
In de tussentijd zijn onze kamer volledig ingericht zodat we ons snel thuis zullen voelen.
Donderdag 18/02/2016
Opnieuw waren we rond 5 uur wakker, het Belgische ritme krijg je niet zo snel uit je lichaam, maar we hebben voldoende werk om ons bezig te houden in stilte. Want we hebben nog een huisgenoot en hij is wel al ingesteld op het Surinaamse ritme.
Ons plan was deze dag om naar de vreemdelingendienst te gaan en ons voor te stellen in het Diakonessenhuis waar we stage zullen lopen. Want er moesten ook nog een heleboel papieren geregeld worden. Geen enkel plan liep zoals het moet. Na 3 km wandelen naar de vreemdelingendienst, zien we dat er een super lange rij staat. De mensen hier zijn heel sociaal, dus al je aan het wachten bent, dan is het gemakkelijk om contact te maken met anderen mensen hier. Na zeker een half uur wachten in de zon, zijn we te weten gekomen dat er een dresscode was om openbare instanties binnen te kunnen. We wisten dit wel op voorhand maar we hebben er deze ochtend niet echt aan gedacht. Dus mochten we weer zonder stempel richting ons appartement om het de dag erna nog eens te proberen. Tijd om terug te keren hadden we niet, want de meeste instanties zijn hier maar open tot 14 u -15 uur.
Na deze teleurstelling en lange warme wandeling, zijn we naar het diakonessenhuis gegaan om 15u30. Bleek dat de mensen maar meestal werken tot 15u. Dus in één dag hebben we twee belangrijke lessen geleerd. Altijd je dresscode aanpassen aan je doel en de meeste mensen werken hier maar van 7u tot 15uur. We bekeken het wel allebei positief, in de tussentijd, hebben we een dichtere Chinees gevonden, dit is een winkel, en we weten het ziekenhuis zijn.
Vrijdag 19/02/2016
De dag begon met een koude douche, letterlijk want er is geen warm water. Maar we hebben nooit gedacht dat we dit zouden zeggen, maar de koude douches doen echt deugd en warm water missen niet. We hebben onze fouten van gisteren volledig goedgemaakt. Goed voorbereid en vol moed zijn we opnieuw de wandeling van 3 km begonnen. Maar dit maal vertrokken we om 7 uur in de ochtend, hopend dat er geen lange rij zou staan. En ja hoor we geluk, er stond niemand. Bleek ook nog eens dat we gisteren in de verkeerde rij stonden te wachten. Het grote voordeel van dit land is dat er ook veel studenten zijn en dat iedereen hier snel contact maakt. En zelf op de vreemdelingendienst leer je mensen kennen. Manon, een Hollandse student heeft ons al wat tips meegegeven die zij zelf heeft ervaring in de 3 weken dat ze in Paramaribo is. Elke tip is welkom als je in een land bent waar alles anders is.
In de namiddag zijn we nogmaals naar het Diakonessenhuis gegaan. Ditmaal waren we wel op tijd en werden we verwelkomt door zuster Margareth Smidt, zij is opleidingshoofd. Zij heeft ons wat uitleg geven en informatie meegeven in verband met stage. Ook hebben we de verloskamer/neo/materniteit mogen gaan bezoeken. Alles zag er anders uit dan dat we gewend uit en ook kleiner. We wilden al onmiddellijk alles verkennen maar dat ging niet. Maandag krijgen we wel uitgebreid een rondleiding. We staan niet als enige studenten op de dienst, er zijn nog twee andere Vlaamse studenten die daar al momenteel twee weken stage volgen. Dus het wordt een leuke groep.
Zaterdag 20/02/2016
Iets dat ook heel typisch is aan Paramaribo zijn de straathonden. Heel veel honden lopen hier op straat rond op zoek achter eten. Het is soms moeilijk om aan te zien, maar je mag hen geen eten geven anders keren ze voortdurend terug en kunnen ze agressief worden. Ook hebben deze honden de gewoonte om elke ochtend tussen 4 u - 5u een serenade te brengen. Zolang ze dit niet naast ons huis doen, valt het wel mee.
Vandaag hebben we samen met Manon wat het centrum van Paramaribo verkent of toch vooral de straten met veel winkels. Zij heeft ons wat gegids en informatie geven over hoe het momenteel met de economie van het land is. Naar het centrum gaan is vanuit ons appartement veel te ver om te voet te doen (>1u wandelen) en fietsen is ook gevaarlijk vooral in het centrum, dus hebben we de taxi genomen. Je kan heel eenvoudig bellen en binnen de paar minuten staat een taxi waar je bent. De taxi's zijn ook niet zo duur en het is veilig. Als je natuurlijk de legale taxi's neemt. Daarnaast raad iedereen (zowel de Surinaamse bevolking als andere studenten) om na 21u niet te veel meer over straat te lopen, ook al is het maar 800 m wandelen. Het is beter om de taxi te nemen.
Daarnaast heeft Manon ons ook typische studentenplaatsen laten zien en verteld wat we zeker moeten bezoeken als we hier zijn. Een populaire plaats is het 't Vat. Dit is cafetaria/café/evenmentenplaats waar heel veel studenten en toeristen naar toe komen. En wie zijn wij om deze traditie tegen te gaan.
Tot de volgende
Emma en Stephanie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten